Copyright Featured Image and Page Header Image: Aftab Film/ Sheherazad Media International.
Drie wanhopige vrouwen en een melancholieke soldaat dolen gedurende een lange koude winternacht door de straten van Teheran.
We krijgen een grimmig beeld van Iran voorgeschoteld: de jeugd heeft weinig perspectieven en de vrouwen zitten bekneld in tal van beperkingen. De film biedt geen oplossingen of hoop, maar bevat ook geen verwijten. We zien vier onvoltooide verhalen over slachtoffers van conventies, zonder dat er sprake is van aanwijsbare daders.
Unfinished Stories (Purya Azarbayani, 2008) is een low-budget film (opgenomen met digitale video, overgeschreven op 35mm) en werd geschreven, geregisseerd en geproduceerd door Purya Azarbayajani. Hij kon in 2008 niet aanwezig zijn op het International Filmfestival Rotterdam, omdat hij in militaire dienst zat. Zijn debuutfilm was precies een jaar eerder in première gegaan op het filmfestival van Teheran 2007 en kreeg daarna een succesvol roulement langs internationale filmfestivals (o.a. Toronto).
Unfinished Stories mocht echter niet in Iraanse bioscopen vertoond worden. Welkom in de club: ook de films van grote regisseurs als Abolfazl Jalili (Hafez, 2007) of Jafar Panahi (Off Side, 2006) zijn steevast afhankelijk van de grillen van de censuur. Behalve de pijn van gebrek aan publiek betekent dit voor Azarbayajani ook een financieel probleem: zonder distributie komt de jonge onafhankelijke filmmaker niet uit de kosten.
Pas in 2013 regisseerde Azarbayajani zijn tweede speelfilm: Everything is Fine Here (2013), gevolgd door Tajrish… an unfinished story (2015), Arvand (2016) en Jashne Deltangi (2018).
Synopsis van Unfinished Stories
- Een tienermeisje is verliefd op een jongen, maar hun ouders staan niet toe dat ze elkaar zien. Ze besluiten weg te lopen en hun ouders voor voldongen feiten te stellen. Het meisje wacht op haar geliefde bij de bushalte waar ze elkaar voor het eerst spraken, maar het lukt de jongen niet weg te komen.
- Een middelbare, getrouwde vrouw is zwanger, maar haar man is hier woedend over en zet haar het huis uit. Ze staat alleen. De zedenpolitie arresteert haar, want een eenzame vrouw midden in de nacht kan in hun optiek alleen maar een hoer zijn. De politiechef heeft zijn eigen problemen met een ziek kind. De vrouw kan haar weg vervolgen, en gaat uit wanhoop op zoek naar een illegale abortus.
- In het ziekenhuis krijgt een jonge moeder middenin de nacht bezoek van een oud koppel, haar huisbazen. Ze vertellen dat haar echtgenoot in de gevangenis zit en de ziekenhuisrekening niet kan betalen. Zonder geld mag ze haar baby niet meenemen. Ze besluit uit het ziekenhuis te vluchten met haar baby.
- De melancholieke soldaat treurt om zijn geliefde, die met een andere man moest trouwen. Hij keert tijdens zijn verlof terug naar huis, maar mag haar niet ontmoeten.
Flash forward
Deze film is te vergelijken met Tehran, City in Love (Ali Jaberansari), die tien jaar later in wereldpremière ging op het Filmfestival van London 2018 en vertoond werd op IFFR 2019.
“Three lonely people, each looking for love in their own ways. This is hard enough in any big city – never mind in Tehran, where individual freedoms can’t be taken for granted.The protagonists’ search is subtly and gently sketched in this bittersweet tragicomedy supported by the Hubert Bals Fund. All three of them are looking for warmth and connection in a society that doesn’t embrace them back.” Source: https://iffr.com/en/2019/films/tehran-city-of-love
“Director Ali Jaberansari is clearly an actor’s director, managing to elicit subtle reactions from the three protagonists. Heart-breaking and emotionally fuelled scenes paint a stunningly unapologetic portrait of the fleeting nature of happiness. Contrasted cleverly with the use of deadpan humour, Jaberansari reminds audiences just how absurd this fruitless search for love is, especially in a city that seems unwilling to cooperate. TEHRAN: CITY OF LOVE is an intricately woven character study, exploring the intimate side of human nature, along with its intrinsic self-criticisms and anxieties. Final scenes promise to be totally unforgettable, leaving audiences speechless and in complete emotional limbo.” Source: http://takeonecinema.net/2018/tehran-city-of-love/
Director statement Ali Jaberansari: “[The film is] about three lonely characters looking for love and connection in the city of Tehran, where love is not allowed to be freely expressed and many odds are against it. It’s about the fleeting nature of happiness and the absurdity of our constant struggle for it.” Source: https://iffr.com/en/blog/tehran-city-of-love-by-ali-jaberansari
De Iraans-Canadese regisseur Ali Jaberansari maakte zijn speelfilmdebuut met Falling Leaves (2013).
-
http://www.alijaberansari.com/films/
-
https://variety.com/2013/film/reviews/falling-leaves-review-montreal-1200615276/
-
https://www.dawn.com/news/1087230/movie-review-falling-leaves
Ali Jaberansari was regie-assistent bij Radio Dreams (Babak Jalali, 2016), vertoond op IFFR 2016 en toen bekroond met de Hivos Tiger Award,
Enkele overige films die een impressie geven van het stadsleven in Teheran:
-
Taxi (Jafar Panahi, 2015)
-
Off Side (Jafar Panahi, 2006)
-
Crimson Gold (Jafar Panahi, 2003)
-
Under the Skin of the City (Rakhshan Bani-E’temad, 2001)