Copyright Featured Image and Page Header Image: Medio de Contentción Producciones.
Denkend aan Colombia
Regisseur Nicólas Rincón Gille verzamelde gedurende vele jaren in Colombia verhalen van nabestaanden en overlevenden van de ‘donkere tijd’ in 2002 toen rechtse paramilitairen een schrikbewind voerden. Tijd en plaats worden in Tantas Almas niet expliciet aangeduid, de datering van de handeling wordt op originele wijze duidelijk gemaakt.
De opnames waren niet eenvoudig te realiseren, maar het resultaat is prachtig geworden. De speelfilm Tantas Almas ging in oktober 2019 in wereldpremière op het Busan International Film Festival in Zuid-Korea en werd onder andere ook vertoond op het IFFR.
Regisseur Nicólas Rincón Gille is een interessant persoon, want hij heeft een meervoudig culturele achtergrond, met een Belgische moeder en een Colombiaanse vader. Na een studie in Colombia ging hij naar Brussel, waar hij studeerde aan de Franstalige filmacademie INSAS. In 2003 maakte hij zijn afstudeerfilm. In 2007 werd hij lid van het VOA collectief in Brussel. Hij kijkt met een gelaagde blik naar de werkelijkheid in Colombia. Het rivierenlandschap en de belevingswereld van de bewoners en hun vertelkunst fascineren hem. In 2010 maakte hij de documentaire Los Abrazos del Río (The Embrace of the river), onder andere vertoond en bekroond op het Nantes Festival of 3 Continents. Deze korte film is als een soort voorwerk voor Tantas Almas te beschouwen.
Interview with the director
- What was the starting point for the film?
Nicólas Rincón Gille: “The desire to make this movie was born at a specific moment. When I was doing the fieldwork for my documentary film The embrace of the river in 2008. I had travelled many places near the Magdalena River, collecting testimonies and, above all, receiving emotions. The paramilitary violence had devastated the area (and the people) ten years ago in a horrific and effective way. Honestly, it was enough to go crazy, to lose all hope.
However, those who told me about their experiences managed to put their life in order, despite all this pain. It was not just about survival; it was about the necessity of finding a new meaning to life that could transcend terror. Telling the stories was a way to rearrange the world and gain ground against violence. Tantas Almas tries to convey the beautiful strength that arises from a man who has lost everything except his ability to believe.” Source: https://en.unifrance.org/movie/49114/valley-of-souls
De hoofdpersoon is een oude visser die samen met een knecht een kleinschalige dagvangst deelt, waarmee hij een karig bestaan kan geven aan zijn dochter en twee zonen. Het is avond, bij de brug waar ze hun boot neerleggen is een road block van paramilitairen. De visser sluipt ongezien weg. Bij thuiskomst merkt de oude man dat zijn twee zonen vermist zijn. Op hun huis staat een slogan geklad “Death and Purification”. Nadere uitleg ontbreekt, maar het is duidelijk dathet ergste is te vrezen, want de paramilitairen schieten iedereen neer en gooien de lijken in de rivier.
De oude man gaat stroomafwaarts op zoek naar zijn zonen. Dit is een gevaarlijke missie. Hij zwemt hierbij soms letterlijk tegen de stroom in. Is het verstandig wat hij doet? Mijn eerste impuls is ontkennend te antwoorden. Maar zijn toewijding fascineert, en zet me aan het twijfelen. Gaandeweg is het duidelijk dat zijn zoektocht het enige is wat hij doen kan.
Het is indrukwekkend hoe hij onheil en tegenslag neemt zoals het komt. Hij toont geen wanhoop, geen wraakimpulsen. Hij is stoïcijns, een bovenmenselijke gelatenheid. Hij laat zijn emotie slechts heel subtiel blijken. De film heeft bijna geen dialoog. Op een gegeven moment improviseert hij een lied, dat hartbrekend is.
De hele film speelt zich af op en om de Magdalena rivier. Het is een prachtige setting van snelstromend water dat uitmondt in een brede delta. Het wordt ook steeds duidelijker een huiveringwekkend ‘schuldig landschap’, een plek die getuigt over wat mensen elkaar kunnen aandoen.
Tantas Almas (Valley of Souls). Colombia/Belgium 2019, 137′). Regie: Nicólas Rincón Gille
“An immersive, riveting, exceptional debut that builds to a powerful lament for the vanished victims of Colombia’s civil strife.” Source: https://variety.com/2019/film/reviews/valley-of-souls-review-1203360590/
“The first fiction film from Nicolas Rincon Gille (he has won prizes at Cinéma du Réel with his documentary features, En Lo Escondido and Noche Herida), Valley of Souls is an arresting and accomplished snapshot of a troubled period in Colombian history. With its languid pacing and long passages that play out without dialogue, the film is well suited to the festival circuit, where it should attract interest for its striking widescreen cinematography and evocative use of sound. [-] Gille instils a mounting tension, even when the most striking aspect of the picture is the languid beauty of the landscape. There is something particularly shocking about the use of a region so lovely as an open grave. The use of sound is also crucial. It is the alarm call of wildlife that first alerts Jose to the fact that something is amiss at home. Subsequently, the screech of birds is a recurring motif and a reminder of the violence. Likewise the use of diegetic music – upbeat, celebratory toe-tapping party tracks boom out from bars and boats, a constant mockery of Jose’s grief.” Source: https://www.screendaily.com/reviews/valley-of-souls-busan-review/5143396.article
“After award-winning documentaries, this is the first feature film by Rincón Gille, who tells this intriguing story in the same calm tempo as the steadily flowing river at the heart of the film. Or rather, José is really the heart – a first role for Carvallido Lobo, a non-professional actor of few words but with a strong physical presence. In this bizarre world of armed maniacs, terrified survivors and some people willing to help, José’s sorrow and tenacity take on an almost mythical quality. Discover the Colombia of 2002.” Source: https://iffr.com/en/2020/films/valley-of-souls
