Skip to main content
Copyright Featured Image and Page Header Image: Schiwago Film.

Dolende twintiger doorkruist Berlijn

Dit is de afstudeerfilm van regisseur Jan Ole Gerster, waarmee hij zijn opleiding aan de Berlijnse filmacademie afsloot.

 Deze debuutfilm ging in de zomer van 2012 in wereldpremière op het Internationaal Filmfestival van Karlo Vary in Tjsechië en werd daarna wereldwijd vertoond, onder andere op het International Film Festival Rotterdam 2013 in het Bright Future programma. Het werd een publieksfavoriet, die werd vertoond in de reeks deutsche Kino (Ketelhuis, Filmhuis Lumen) en aangekocht door distributeur Cinemien. Een succesvolle uitbreng in de Nederlandse filmtheaters volgde in mei van dat jaar. Vijf jaar was deze film opnieuw te zien in Kino Klub Goethe.

De film is te kenschetsen als een slice of life film (Querschnitt film) met een melancholieke ondertoon, of als bitterzoete komedie met een realistische inslag. De hoofdpersoon Nick is een twijfelende twintiger, zoekend naar een richting in zijn leven. In een serie sketches ontmoet hij diverse mensen die hem bestoken met hun emoties en frustraties. Voor de kijker is het een leuk spel: wat is ondanks de uitvergroting van reacties toch herkenbaar? Nick is uitzonderlijk passief, rolt door de dag en doorkruist de stad zonder veel initiatief en zonder zekerheden. Toch ligt de balans van onze sympathie meestal bij de hoofdpersoon, want het is een aardige jongen die het ook niet allemaal goed weet.

IFFR catalogus

“De tragikomedie Oh Boy, gefilmd in zonnig zwart-wit, is een portret van een jongeman op de rand van volwassenheid. Op soepele wijze, geholpen door de jazzy soundtrack, loodst debuterend regisseur Jan Ole Gerster de kijker van een vrolijke slackercomedy naar een ontroerende ode aan Berlijn, haar bewoners en haar verleden.” Bron: catalogustekst IFFR 2013, URL: https://iffr.com/nl/2013/films/oh-boy

Interview met jan Ole Gerster

Twintiger Niko teert op het geld van zijn vader en heeft de brui gegeven aan zijn studie. Een dag lang volgen we zijn doelloze meanderingen door Berlijn; licht absurdistische ontmoetingen, waarbij hij zich steeds meer af gaat vragen of de rest van de wereld gek is, of toch hijzelf.

“Die doelloosheid, het gevoel dat je het contact verliest met de wereld om je heen, was het uitgangspunt”, stelt regisseur/scenarist Jan Ole Gerster. “Pas nu de film af is en vertoond wordt, merk ik hoeveel mensen zich daar mee te kunnen identificeren. Maar het begon vanuit dat persoonlijke gevoel, niet vanuit een idee van wat mensen zouden willen zien of wat producenten zouden willen maken.” Bron: Joost Broeren in gesprek met Jan Ole Gerster, de Filmkrant, mei 2013. URL: http://www.filmkrant.nl/TS_mei_2013/9460

Documentatie

Oh Boy!/ A coffee in Berlin –  Duitsland 2012, zwart-wit, 86’. Regie: Jan Ole Gerster
Informatie over de achtergrond van regisseur Jan Ole Gerster en zijn debuutfilm
http://cineuropa.org/it.aspx?t=interview&l=en&did=259179
https://www.tagesspiegel.de/kultur/jan-ole-gerster-und-sein-film-oh-boy-kaffeesatz-und-kippenbecher/7318098.html
De titel Oh Boy is ontleend aan de Beatles song A Day in the Life. De volledige tekst is o.a. hier te vinden: https://genius.com/The-beatles-a-day-in-the-life-lyrics
Regisseur Jan Ole Gerster (1978) is in 2018 bezig met de afronding van zijn tweede speelfilm: Lara.
Oh Boy werd in 2013 bekroond met zes Duitse filmprijzen (Lola’s). Voor Duitstalige recensies, zie ook:
http://www.film-zeit.de/Film/22805/OH-BOY/Kritik/
http://www.critic.de/film/oh-boy-4263/
http://www.schnitt.de/202,7206,01.html
Oh Boywerd wereldwijd vertoond in 20 landen. De internationale titel werd A Coffee in Berlin.Voor Engelstalige recensies, zie onder andere:
https://www.rogerebert.com/reviews/a-coffee-in-berlin-2014
https://www.slantmagazine.com/film/review/a-coffee-in-berlin
https://www.goethe.de/en/kul/flm/20365090.html
Oh Boydoet filmjournalisten denken aan onder andere …
  • de Amerikaanse Independent film Frances H. (regie Noah Baumbach) die op het Telluride Film Festival 2012 in wereldpremière ging en juni 2013 in Nederland werd uitgebracht.
  • vroege films van Jim Jarmusch, bijvoorbeeld Coffee and Cigarettes (1986-2003) of Permanent Vacation (1980).
  • vroege films van Woody Allen, bijvoorbeeld Manhattan(1979).
  • Oh Boy zit in dezelfde categorie als Das Leben ist eine Baustelle (Wolfgang Becker, 1997) en is eigenlijk ook vergelijkbaar met Menschen am Sonntag (1930).
  • Oh Boyzou in een double bill ook te koppelen zijn met de Franstalige Canadese film Tu dors Nicole (Stéphane Lafleur, 2014), over onrustige en twijfelende twintigers in Québec en slapeloze zomernachten.
De Filmkrant
“Nick is een slacker in Berlijn, die al twee jaar met zijn studie is gestopt zonder dat zijn ouders dat weten en zich sindsdien laat meevoeren door alle winden. Allerlei onbekenden willen wat van hem en weten hem met verbale manipulaties voor hun karretje te spannen. Zoals de psycholoog die hem via strikvragen tot alcoholist bombardeert, zijn dominante vader die hem op joviale wijze dwingt om een balletje golf te slaan en de buurman die hem gijzelt met verhalen over zijn tragische liefdesleven. Nick is een speelbal van zijn gesprekspartners, die hem zinnen opdringen waar hij geen weerwoord tegen heeft. Niet dat hij te aardig is, of te dom, hij is gewoon niet uitgesproken. En als hij zich dan een keer ergens over uitlaat, komt dat hem duur te staan, zoals bij een voormalig klasgenootje dat hij vroeger vanwege haar overgewicht heeft gepest. Zo ontspoort bijna elk gesprek dat Nick voert, of beter gezegd, aanhoort. Ondertussen doet hij voortdurend vergeefse pogingen om een kop koffie te bemachtigen, een running gag die uitgroeit tot symbool voor alles wat hij ontbeert: een idee waar hij met zijn leven naartoe wil.”  Bron:de Filmkrant, Mariska Graveland. URL:http://www.filmkrant.nl/_titelindex_O/9512
Das süße Nichtstun
“Er will einen Kaffee trinken. Niko Fischer will einfach einen Moment relaxed Ruhe tanken. Doch das funk­tio­niert nicht. Denn an diesem einzigen Tag hat sich für ihn alles verändert. Bisher war er ein Herum­hänger, einer, der von außen wie ein Sohn aus zu gutem Hause wirkte: Verwöhnt, von sich selbst gelang­weilt. Niko ist ein wort­karger und passiver, im besten Sinn eigen­sin­niger Typ, und von Tom Schilling mit viel Einfüh­lungs­ver­mögen und Inten­sität gespielt. Seit zwei Jahren schon hat er sein Jura-Studium einfach sein lassen, lebt aber weiter in den Tag hinein sein typisches Studen­ten­leben auf Kosten des Papas, der von alldem nichts ahnt und Niko tausend Euro pro Monat überweist. Eines Tages erfährt der Vater aber vom Studi­en­ab­bruch und dreht Niko den Geldhahn zu. Am selben Tag verliert Niko den Führer­schein wegen »emotio­naler Unaus­ge­gli­chen­heit«. Dann trifft er auch seine ehemalige Mitschü­lerin Julika (Frie­de­rike Kempter), und verliebt sich ein wenig. Aber – und dieses Problem quält Niko nicht minder – in Berlin gibt es offenbar gerade einfach keinen Kaffee…” Bron: Rüdiger Suchsland in Artechock. URL: http://www.artechock.de/film/text/kritik/o/ohboy.htm