Copyright Featured Image and Page Header Image: Armenkino/Goskinprom Georgian.
Een Armeense zwijgende film over eerwraak
Het verhaal begint in 1895: een aardbeving verwoest een Armeens dorp. We zien hoe mensen onder het puin gehaald worden. De rijke kleermaker Barkhoudar en de klunzige pottenbakker Haïro zijn buren, ze overleven de ramp. De tuinmuur tussen beide huizen is verwoest, de kleermaker ziet hier een teken in dat zijn dochtertje Soussan zal trouwen met Sejran, het zoontje van de pottenbakker. De kinderen groeien samen op en ze worden verliefd.
De jongen is echter iets te hartstochtelijk en bezoekt zijn geliefde heimelijk. Hiermee schendt hij de regels van de eeuwenoude erecode, die voorschrijft dat bruid en bruidegom elkaar voor het eerst zien op hun trouwdag. Het hele dorp roddelt hierover, zowel vrouwen als mannen. De vader van het meisje ontsteekt in woede: hij is onteert, hoe kan hij leven met deze schande! Hij slaat zijn dochter, hij slaat zijn vrouw en hij besluit dat Soussan met een andere man zal trouwen, de handelaar Roustam.
De bruiloft is een groot feest, waar iedereen dronken wordt. De Russische militairen toosten ijverig mee. De ontroostbare Sejran verdrinkt zijn verdriet in de kroeg. Een begripvolle herbergier kalmeert zijn wanhopige gast.
De finale
Het verhaal zal tragisch eindigen, dat is onvermijdelijk. De finale speelt zich af in de sneeuw, wat een wonderlijke sfeer geeft. Sejran is verbitterd en permanent dronken, in de kroeg ontmoet hij de echtgenoot van zijn geliefde. Hij weet bij hem achterdocht te wekken door te suggereren dat ze niet maagdelijk was op de huwelijksdag. De echtgenoot weet dat hem als man van eer nu nog maar één ding te doen staat…
Dit verhaal over eerwraak is helaas nog steeds actueel, helaas ook in Nederland.
De regisseur
De Armeense regisseur Hamo Bek-Nazaryan (1892-1965) begon zijn filmcarrière in 1914 als acteur in Russische films (zijn naam wordt ook geschreven als Amo Bek-Nazarovi), In de jaren twintig was hij directeur van de filmstudio Goskinprom in Georgië en werd daarna een van de grondleggers van de Armeense cinema. Namus is zijn vierde film. Hij regisseerde onder andere de eerste Armeens gesproken film, Peop (1935).
Documentatie
