Copyright Featured Image and Page Header Image: Mezhrabpom-Rus.
Vlotte komedie over romantische verwikkelingen
Het sigarettenmeisje Zina, loopt op de Mosselprom in Moskou haar handel uit te venten, ze wordt begeerd door drie mannen: de dikke rijke Amerikaanse zakenman MacBright, de klungelige boekhouder Mitjoesjin (gespeeld door de beroemde komiek Igor Iljinskl) en de jofele cameraman Latoegin. Dit gegeven zorgt voor tal van complicaties, die vooral worden aangewakkerd door het chaotische gedrag van de hopeloos verliefde boekhouder. Wie van de drie zal het worden?
Alle personages worden met aanstekelijk plezier flink overdreven aangezet. Deze Sovjet-komedie is een conventionele genrefilm, met slapstick-scènes van het kaliber van dik hout zaagt men planken: een lelijke, dikke vrouw die in het water valt en wanhopig probeert Mitjoesjin te verleiden, vormt bijvoorbeeld een constante bron van clichématige maar toch geslaagde grappen.
In deze film is de actuele werkelijkheid van de revolutie volledig naar de achtergrond gedrongen: zowel mannen als vrouwen halen onbezorgd de gekste dingen uit bij hun amoureuze jacht op elkaar en lijken geen belangrijker bezigheden te kennen. De sympathie ligt weliswaar bij het volkse sigarettenmeisje, maar het contrast tussen haar en de rijke Amerikaan wordt niet op het ideologische scherp van de snede uitgebeeld. Op een gegeven moment wil ze zich zelfs aan hem geven met de prerevolutionaire volkswijsheid: ‘preutsheid is een weelde die een arm meisje zich niet kan veroorloven.’ Maar mooie jonge Russische sigarettenmeisjes horen gewoon niet met dikke Amerikanen te trouwen en dus is Latoegin als de jongste en aantrekkelijkste van het stel vrijers uiteindelijk de enige juiste keuze om een happy end te bereiken.
Grappig is ook de uitbeelding van de filmwereld: een levendige persiflage. De regisseur voor wie cameraman Latoegin werkt is een belachelijke kleine driftkikker die een grote megafoon meezeult om zijn bevelen over te brengen. De boekhouder Mitjoesjin schrijft voor Zina een mierzoet scenario getiteld ‘De vergeten bloem – Filmtragedie in 17 delen’. Het is het clichébeeld van het door romantische verwikkelingen beheerste chaotische filmbedrijf zoals dat ook in westerse films uit dezelfde tijd naar voren komt. Het Sigarettenmeisje van Mosselprombewijst dat ook in de harde communistische werkelijkheid van de Sovjet-Unie behoefte bestond aan escapistisch films; het waren niet enkel de Amerikaanse films die als opium aan het volk werden toegediend.
