Skip to main content
Copyright Featured Image and Page Header Image: X-Filme Creative Pool.

Liefde in drievoud

Twaalf jaar na Lola Rennt (1998) maakte Tom Tykwer voor de tweede keer een film die zich in Berlijn afspeelt. Het was voor hem een terugkeer naar Duitsland na het internationale noodlotdrama Heaven (2002) en twee grote Hollywoodproducties (Perfume: the Story of a Murderer, 2006 en The International, 2009).

Drei ging in première op het filmfestival van Venetië en Toronto in 2010. Daarna volgde een vertoning op het International Film Festival Rotterdam in 2011 en de bioscoop-release in Nederland.

Drei is op te vatten als een pleidooi voor het ongeremd accepteren van onverwachte ontwikkelingen. Het toeval speelt zoals vaker bij Tykwer een grote rol in zijn verhaal. Dit keer over het ontstaan en de gevolgen van een driehoeksverhouding tussen twee mannen en een vrouw. De setting is het culturele milieu in Berlijn, met een focus op jonge welgestelde veertigers die zich afvragen welke kant hun leven opgaat. Ze omarmen het toeval met speels gemak, hun verhaal tintelt van onbezorgde humor. Een terugkerend refrein is het baantjes trekken in de avonduren in een verlaten zwembad dat drijft op de Spree.

Festivalcatalogustekst IFFR 2011

“Hanna en Simon zijn al twintig jaar samen. Zonder het van elkaar te weten en door een onwaarschijnlijke opeenstapeling van toevalligheden, krijgen beiden een verhouding met Adam. Een komische en tragische, speelse en poëtische tocht door een burgerlijk, onconventioneel, schilderachtig Berlijn.

[-] Drei geeft een speelse, onbevooroordeelde kijk op de seksualiteit. De erotische scènes zijn expliciet in beeld gebracht – ook die tussen Simon en Adam. Stilistisch keert Tykwer in deze intelligente komedie terug naar de visuele bravoure van zijn moderne klassieker Lola rennt. Met veel splitscreens, haarscherpe, cleane beelden en een aanstekelijke soundtrack met cultpop klassiekers.” Bron: https://iffr.com/nl/2011/films/drei

Interview met Tom Tykwer (Vrij Nederland, 22 januari 2011)

“[-] De personages bezoeken een voorstelling van Robert Wilson met het Berliner Ensemble en komen een performance tegen van de Nederlandse straatkunstenaar Iepe Rubingh (‘IEPE’), die doet alsof hij olie heeft ontdekt in het Berlijnse Mauerpark. ‘Dat zijn dingen die ik zelf tegenkwam terwijl ik met de film bezig was. Drei was een project dat jaren in een la lag. Soms haalde ik het eruit, voegde wat toe en legde het weer terug. Iepe is een geweldige kunstenaar. Hij heeft ook eens tonnen verf op een kruispunt gegooid, om de passerende auto’s te laten schilderen.’

Net zoals Drei is doordesemd van Tykwers eigen ideeën over sociale normen en cultureel leven is de film een persoonlijk portret van Berlijn. ‘Het zijn niet alleen maar mijn eigen favoriete kroegen, maar veel van de locaties waarop we gefilmd hebben ken ik goed. We hebben weinig totaalshots gemaakt. Niet van: wauw, we zijn in Berlijn! Als je ergens woont, ga je niet een toren op voor het uitzicht – behalve misschien als je ouders op bezoek zijn. Je leeft er gewoon.’

Die vanzelfsprekende manier om de film te lokaliseren, maakt van de film een onnadrukkelijke ode aan Berlijn. ‘Ik moet er niet aan denken ooit naar Los Angeles te verhuizen,’ zegt Tykwer. ‘Dat zou een nachtmerrie zijn. Of überhaupt ergens anders heen. Ik hoor in Berlijn.’ Bron: https://www.vn.nl/zo-intens-zijn-die-homoscenes-toch-niet-special-filmfestival-rotterdam/

Documentatie

Interviews
Recensies
Nederlands
Duits
Engels
Acteur Sebastian Schipper heeft ook bekendheid verworven als filmregisseur, meest recent met Victoria (2015). In Kino Klub Goethe vertoonden we zijn succesvolle regiedebuut Absolute Giganten (1999).